Nowenna za Ojczyznę ze św. Andrzejem Bobolą Patronem Polski o Polskę wierną Bogu, Krzyżowi i Ewangelii

---

Wybrane fakty z życiorysu św. Andrzeja Boboli

Gdy Rzeczpospolita była niemal całkowicie opanowana przez Szwedów i Rosjan, św. Andrzej Bobola wystąpił z inicjatywą uroczystego uznania Matki Bożej za Królową Polski, pisząc tekst Ślubów Lwowskich. Złożył je król Jan II Kazimierz Waza 1. 04. 1656 r.

Św. Andrzej Bobola sam upomniał się o swój kult. Ukazał się o. Marcinowi Godebskiemu, rektorowi kolegium jezuitów w 1702 r., i polecił odnaleźć swoje ciało. Gdy to uczyniono, tysiące ludzi wypraszało za jego wstawiennictwem nawrócenia oraz duchowe i fizyczne uzdrowienia.

Gdy na początku XVIII w. wojska saskie, szwedzkie, moskiewskie i konfederackie pustoszyły nasz kraj, św. Andrzej Bobola odwdzięczył się mieszkańcom Pińska za zapoczątkowanie jego kultu. Ocalił miasto przed Szwedami i uchronił od ciężkiej zarazy, szerzącej się w Polsce i na Litwie w 1709-1710 r.

W czasach zaborów, w 1819 r. św. Andrzej ukazał się w Wilnie dominikaninowi i swojemu czcicielowi, o. Alojzemu Korzeniewskiemu. Zapowiedział, że Polska zdobędzie niepodległość. Stało się to dokładnie 100 lat później, po traktacie wersalskim.

W 1922 r. komunistyczne władze na Kremlu usiłowały udowodnić, że cudownie zachowane ciało męczennika jest „religijnym oszustwem”. Gdy nie udało się go zniszczyć, wystawiły je w moskiewskim Muzeum Ateizmu. To wzmocniło kult świętego: ściągały do niego rzesze ludzi, modląc się i umacniając w swojej wierze.

Kiedy latem 1920 r. milionowa armia bolszewicka ruszyła na Warszawę, polscy biskupi prosili w Watykanie o szybką kanonizację bł. Andrzeja Boboli, wierząc, że ocali kraj. Od 6 -15.08.1920 r. w nowennie i procesji za Jego wstawiennictwem modliło się w stolicy 100 tysięcy osób. W ostatnim dniu nowenny armia polska zatrzymała bolszewicki pochód na Europę. „Cud nad Wisłą” dokonał się dzięki interwencji Matki Bożej i wstawiennictwu Andrzeja Boboli.

„W pewnej chwili ujrzałam stolicę Baranka Bożego i przed tronem trzech świętych: Stanisława Kostkę, Andrzeja Bobolę i Kazimierza królewicza, którzy się wstawiali za Polskę” – pisze św. s. Faustyna o objawieniu, jakie miała ok. 1936 r. (Dz. 689).

Po kanonizacji w 1938 r. relikwie św. Andrzeja triumfalnie wróciły do Polski. Tłumy ludzi ze łzami w oczach witały na kolejnych postojach pociąg, wiozący relikwie. Św. Bobolę z honorami powitały także władze państwowe.

W dniu 300-lecia śmierci św. Andrzeja Boboli, 16 maja 1957 r. papież Pius XII ogłosił jedyną w dziejach Kościoła katolickiego encyklikę w całości poświęconą jednemu świętemu. Nosiła tytuł: Invicti Athletæ Christi (Niezwyciężony bohater Chrystusowy) i dotyczyła św. Andrzeja. W tym samym dniu prymas Stefan Wyszyński, czciciel i orędownik kultu św. Andrzeja, odebrał kapelusz kardynalski.